Het leek wel pakjesavond. Een groot pakket was bezorgd, niet uit Spanje maar uit Portugal. We openden de dozen één voor één. Draaiden de uke’s rond en bekeken ze van alle kanten. Roken eraan. Aaiden over het zachte hout. En speelden het eerste akkoord. Ai. Dat was een tegenvaller. Gloednieuwe uke’s zijn nog niet op stemming. De snaren veren weer terug terwijl je erop speelt. De dagen erna hebben we één voor één de meeste uke’s opgepakt en met geduld er een uurtje op gespeeld, tot ze prachtig op klank waren. Fijn!
